8 GÜNCEL SORU İLE EDEBİYAT VE HAYAT ( DENİZ FARUK ZEREN )

-

Özellikle sevdiğiniz bir kelime var mı?
Evet, galiba ben en çok toprak kelimesini seviyorum.
Sizi ne heyecanlandırır, en son ne zaman, ne için heyecanlandınız?
Çok uzun zaman görmediğim arkadaşlarımı görmek ya da iyi haberlerini almak heyecanlandırıcıdır benim için, en son tesadüfe yakın zamanda bir karşılaşma yaşadım. 
İnsanın hangi hali sizi rahatsız eder?
Pişmemiş, çiğ hali desem meramımı anlatmış olurum sanırım.
Aidiyet duygunuz var mı?
Aidiyet duygum var hem de köklü, derin hatta biraz gizemli, görünmez, ince ve fantastik. Neye, neden, nasıl olduğu da gizlim olsun.
Edebiyat ne işe yarar?

Edebiyat bir “yarar”sa eğer benim için anlatmaya yarar. “Zarar”sa eğer yine anlatmaya yarar. “İş”se eğer, anlatmak, anlatabilmek önemli ve değerli bir iş. Nasıl ve nedeni hayli uzun mesel ama belli ki yararlı bir iş. Zararlı da. Daha afili bir cümle kurmam gerekmez umarım.
Türkiye’de edebiyat dergilerinin “vurucu” etkisi azaldı mı?
Eğer bir dergi çevresiyle dirsek temasın varsa o dergi dünyanın en vurucu en iyi dergisidir. Yoksa hepsi aynıdır. Böyle bir ortamla karşı karşıyayız belki ama dergilerin etkisi ve “vurucu”lukları, etkileri azalmadı tam tersi arttı. Bunu bir elin parmak sayısı kadar sayılabilecek bazı dergiler için söylüyorum, yol açıyorlar, demek ki layıkı ile yapılırsa oluyor.
Güldürü, komedi deyince aklınıza kim geliyor?
O kadar çok uzaklaşmışım ki sorduğun şeyden hiç kimse aklıma gelmiyor desem olur mu? Hadi Charlie Chaplin diyeyim.
Çalışmak gerçekten de kutsal mıdır?
Elbette kutsal değildir. Artı değer için yapılan, yaptırılan, yapılmak zorunda kalınan her iş insanlığın yüzkarası icadıdır. Edebiytta da böyle, “artı değer” ve rant oluşturacak “eserler” yaratmak için oluşmamış eserler oldurmaya çalışmak yazarın yüzkarasıdır. Çalışmak en kötü icat. 

 http://www.mevzuedebiyat.com/edebiyatta-olusmamis-eserler-oldurmaya-calismak-yazarin-yuz-karasidir/

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

KARDEŞİMİN HİKAYESİ

-
Resim
     Yoldan geçen birini durdurup, gelin size ilginç hikâyeler anlatacağım deseniz neyle karşılaşırsınız? Muhtemelen ya size aldırmayacaktır, ya da ne tuhaf insan diyebilir, deli midir nedir de diyebilir. Ama bir vesileyle sizinle yolları kesişmiş biriyle, çay içerken ya da bir şeyler içerken ya da yerken konu konuyu açıp ilginç hikâyeler anlatmaya kalkarsanız, size ne garip bir insansınız demeyecektir. Deli demek daha iddialı bir sav olduğu için garip ya da tuhaf demeyen deli hiç demeyecektir.     Livaneli’nin kardeşimin hikâyesi romanı da aynen böyle bir şekilde başlıyor. Ahmet’in yaşadığı gözden ırak Karadeniz kıyısındaki köyde yakın arkadaşı bir kadının öldürülmesi üzerine cinayeti araştırmak için gazeteci genç bir kız gelir köye. Öldürülen kadının arkadaşı olduğu için ilk Ahmet’le konuşmak ister. Konuştukça Ahmet’in çok ilginç biri olduğunu söyler. Sohbet ilerledikçe bunu müteakip seferlerde dile getirir. Fakat biz Ahmet’in o zamana kadar h...
Devamı

İKİ AYRI KİTAP

-
Resim
Murat Şahin’in Esnaf lokantası adlı öykü kitabını okurken ilk izlenimim birazdan düze çıkarım herhalde oldu. Kitabın ilk yarısını oluşturan öyküler konuları itibari ile insanın canını sıkan, küçük ısırıklar büyük sarsıntılar yaşatacak türden, birazcık da “karamsar” diyebileceğimiz damardan akıp giden öykülerden oluşuyor. Kitabın ilk yarısı dedim ama öyle ayrıştırılmış, bölünmüş, kategorize edilmiş falan değil elbette.    Kitap Sanrı adlı öyküyle açılıyor; kahramanın iç konuşmalarıyla ilerleyen öykünün sonunda-ki onu da doktor hemşire konuşmalarından öğreniyoruz- ağır işkenceden çıkmış birinin sayıklamaları, Hangi zamanda geçtiği belli olmasa da bu ülkede geçtiğini anladığımız karanlık bir dönemine şahit olmuş, sürgüne gitmiş bir babanın kızına yazdığı mektupla başlıyor hoş geldin baba öyküsü, kızının sabırsızlığı, heyecanı ve özlemi öykünün finalini gizler nitelikte, Kitaba adını veren esnaf lokantası ise Yusuf Atılgan’ın bir anısından esinlenilerek oluşturulmuş...
Devamı

SOLMASIN GÜLÜŞÜN

-
Resim
Yüzde seksenlik çoğunluğa hükmeden, yöneten, savurganca ve şımarıkça ( şımarık çok hafif kaldı) davranan yüzde yirmilik azınlığın mal varlıklarını, bütçesini, sermayesini gördükçe, duydukça yeryüzü nimetlerinin hiç kimseyi aç bırakmayacak kadar bereketli ve yeterlilikte olduğunu düşünüyorum. Elbette ki bereketli toprakları işleyip o yüzde yirmilik azınlığın palazlanmasını sağlayan bizcileyin emekçiler, çiftçiler ve işçilerdir. Bir ülkenin bütçesini katlayacak sermayeye sahip şahısların zenginliklerinin bu teknoloji çağında bereketli topraklarla alakası yok diyenin elimdeki terlikten de haberi yoktur sanırım.     Herkese yetecek kadar aş, ekmek, gıda, toprak, hava ve su varken ihtiyacı olacağı kadar çalışmanın, ihtiyacı kadar tüketmenin diğer bir aşaması da çalışmama hakkıdır. Yıllarca “çalışmak kutsaldır” yalanıyla insanları kandıranlar modern sonrası kapitalist dönemde insanları elindeki işle tehdit ediyorlar. Yaşam standardının yükseltilmesinin tek yolunun daha ...
Devamı