UZUN BİR ARAYIŞ

-




Uzun yürüyüş üç bölümden oluşan bir roman. İlk etapta bir kaçış romanı diyebileceğimiz fakat ilerledikçe, içine girdikçe, bölümleri sindirdikçe işin sadece bu kadarla açıklanamayacağını görüyoruz. Birinci ve ikinci bölümlerde bir tost bir ayran yeter bana bütün dünya sizin olsun serzenişinin sessiz, derin yakarışları hâkim.
   Kimsenin desteğini almadan tek başına ayakta durmanın mümkün olup olmayacağının arayışıyla çıkılan uzun yolculukta, “saf güç yok diye mırıldandı, insanın sadece kendi gücüyle, bu dünyada var olması olanaklı değil mi?”  diye kendine sorduğu bu sorunun cevabını yine kendisi bizzat yaşayarak anlıyor ve cevaplıyor. Bunu da çöp toplayıcılar, eskiciler, evsizler tarafından bazen bir tas sıcak çorba, bazen üç beş kuruş para, bazen de yatacak bir yer yardımı alıp ayakta kaldığında öğreniyor.
    Hep birilerinden yardım görür ama minnetle bakmaz hiçbir zaman. Bu, kahramanın tabiatına aykırıdır.  Bu yardımları çoğu kez reddeder, rahatsız olur. Bu rahatsızlığının kaynağında bedava hiçbir şeyin olmayacağı düşüncesi yatmaktadır. “Bak şurası duş, bu arada sen git bir duş al. Giysilerini de yıka. Kuruyana kadar benimkileri giyersin.” Çöp toplayıcısının kralı Sadık’la girilen bu küçük münasebetten başkası tarafından yönlendirilmekten ve emir almaktan rahatsız olduğu için terk eder orayı.
    Sokaklarda, parklarda yattıkça hastalanıyor, direnci kırılıyor ve özgüvenini kaybediyor kahramanımız. Bütün dünyanın insanlarının üzerine üzerine geldiğini hissediyor. En basit bir vapur turnikesinden bile sağ çıkamayacağını düşünüyor. Kıskaca alındığını, parasız hiçbir yere gidemeyeceğini ama yardımlarla ayakta durmak için kaçmadığını, beklediği, düşlediği kurtuluştan yavaş yavaş uzaklaştığını hissediyor.
    İkinci bölümde, insanlardan kaçan, insan sesinden, yakınlığından, nefeslerini hissetmekten rahatsız kahramanımızın adı artık bellidir! Farkında olmadan Gezi olaylarından nasibini almış, hastanelik olmuş, uzun süredir yemek yemediği için midesi küçülmüş, bir kırıntıyla dahi doyan Mahmut’tur artık o. O bir çapulcudur.
   Ayhan Geçgin’in Uzun yürüyüş romanı adeta kanayan yaralarımızı, ağrıyan yerlerimizi, çürüyen yönlerimizi dile getirir. Bunu da akıcı ve sade diliyle yapar.  Mahmut ismini kendine yakıştıran kahraman, beyhude beyhude dolaştıkça kuruyan nehirleri, dereleri,  doğaya müdahalelerin nasıl çöl iklimi yarattığını, her yere baraj yapılması sonucu nasıl ekolojik bozukluklara sebep olduğuna şahit olur ve okuyucunun dikkatini o yöne çeker. Midesinin esiri olmaktan kurtulacağı zaman, gece gündüz düşündüğü şeyden feragat ettiği zaman, tutsağı olduğu şeyden kurtulduğu zaman gerçek manada özgür olacağını düşünür. Bu düşünceleri de zamanla insanlardan kaçan bir yaratığa dönüştürür Mahmut’u.
   Üçüncü bölüm de aynı zamanda bu toplumun nazik, hassas, ağrıyan bir yönünü işaret eder. Ki kırk yıldır üzerine konuşulan ama en azı da sadece konuşulan, en çoğu da çarpışılan, kavga edilen, savaşılan, hiçbir dönemde çözüm bulunamamış, çözümlere kapıların kapatıldığı bir sorunun, Kürt sorunun içinde bulmasıyla başlar. O coğrafyada bir dağ başında kız çocuğuyla rastlaştığında dünyayı sevgi kurtaracak düşüncesini yeniden yaşama gayesi içine girmesiyle okuyucuya verir. Bu saatten sonra yaşamak zorunda hisseder kendini. Kız için yaşamalıdır en azından.
   Uzun yürüyüş romanını ister ekolojik bir manifesto, isterse oburluğun kar hırsının, talanın bu gezegeni, insanları ne hale getirdiğine dair bilimsel bir makale, isterseniz sıkıştığını hissettiği kentten kendini dışarı atmasına rağmen hala darlanan isimsiz bir kahramanın uzun yolculuğunu anlatan bir roman olarak da okuyabilirsiniz. 


 http://www.insanokur.org/uzun-bir-arayis-huseyin-bul/

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

KARDEŞİMİN HİKAYESİ

-
Resim
     Yoldan geçen birini durdurup, gelin size ilginç hikâyeler anlatacağım deseniz neyle karşılaşırsınız? Muhtemelen ya size aldırmayacaktır, ya da ne tuhaf insan diyebilir, deli midir nedir de diyebilir. Ama bir vesileyle sizinle yolları kesişmiş biriyle, çay içerken ya da bir şeyler içerken ya da yerken konu konuyu açıp ilginç hikâyeler anlatmaya kalkarsanız, size ne garip bir insansınız demeyecektir. Deli demek daha iddialı bir sav olduğu için garip ya da tuhaf demeyen deli hiç demeyecektir.     Livaneli’nin kardeşimin hikâyesi romanı da aynen böyle bir şekilde başlıyor. Ahmet’in yaşadığı gözden ırak Karadeniz kıyısındaki köyde yakın arkadaşı bir kadının öldürülmesi üzerine cinayeti araştırmak için gazeteci genç bir kız gelir köye. Öldürülen kadının arkadaşı olduğu için ilk Ahmet’le konuşmak ister. Konuştukça Ahmet’in çok ilginç biri olduğunu söyler. Sohbet ilerledikçe bunu müteakip seferlerde dile getirir. Fakat biz Ahmet’in o zamana kadar h...
Devamı

İKİ AYRI KİTAP

-
Resim
Murat Şahin’in Esnaf lokantası adlı öykü kitabını okurken ilk izlenimim birazdan düze çıkarım herhalde oldu. Kitabın ilk yarısını oluşturan öyküler konuları itibari ile insanın canını sıkan, küçük ısırıklar büyük sarsıntılar yaşatacak türden, birazcık da “karamsar” diyebileceğimiz damardan akıp giden öykülerden oluşuyor. Kitabın ilk yarısı dedim ama öyle ayrıştırılmış, bölünmüş, kategorize edilmiş falan değil elbette.    Kitap Sanrı adlı öyküyle açılıyor; kahramanın iç konuşmalarıyla ilerleyen öykünün sonunda-ki onu da doktor hemşire konuşmalarından öğreniyoruz- ağır işkenceden çıkmış birinin sayıklamaları, Hangi zamanda geçtiği belli olmasa da bu ülkede geçtiğini anladığımız karanlık bir dönemine şahit olmuş, sürgüne gitmiş bir babanın kızına yazdığı mektupla başlıyor hoş geldin baba öyküsü, kızının sabırsızlığı, heyecanı ve özlemi öykünün finalini gizler nitelikte, Kitaba adını veren esnaf lokantası ise Yusuf Atılgan’ın bir anısından esinlenilerek oluşturulmuş...
Devamı

SOLMASIN GÜLÜŞÜN

-
Resim
Yüzde seksenlik çoğunluğa hükmeden, yöneten, savurganca ve şımarıkça ( şımarık çok hafif kaldı) davranan yüzde yirmilik azınlığın mal varlıklarını, bütçesini, sermayesini gördükçe, duydukça yeryüzü nimetlerinin hiç kimseyi aç bırakmayacak kadar bereketli ve yeterlilikte olduğunu düşünüyorum. Elbette ki bereketli toprakları işleyip o yüzde yirmilik azınlığın palazlanmasını sağlayan bizcileyin emekçiler, çiftçiler ve işçilerdir. Bir ülkenin bütçesini katlayacak sermayeye sahip şahısların zenginliklerinin bu teknoloji çağında bereketli topraklarla alakası yok diyenin elimdeki terlikten de haberi yoktur sanırım.     Herkese yetecek kadar aş, ekmek, gıda, toprak, hava ve su varken ihtiyacı olacağı kadar çalışmanın, ihtiyacı kadar tüketmenin diğer bir aşaması da çalışmama hakkıdır. Yıllarca “çalışmak kutsaldır” yalanıyla insanları kandıranlar modern sonrası kapitalist dönemde insanları elindeki işle tehdit ediyorlar. Yaşam standardının yükseltilmesinin tek yolunun daha ...
Devamı