hayat sanat edebiyat

  beş   hiç kusura bakma en fazla   beş kez öperim seni üst dudağın nazlı olabilir parmak uçların tek başına kadın olabilir kirpiklerin kırılabilir dört denize düşen güneş gibi olabilir gülüşün hiç kusura bakma gözlerin aramıza girmese yanağına çoktan bir şiir asmıştım ince beyaz boynun olabilir zevk bile alabilirdim meme uçlarınla itmeseydin beni üç üç yaşımdaydım babamı bir melek kucakladığında sonradan öğrendim bütün tanrıların ölümü sevdiğini kutsal kitapların çelikten olduğunu iki ikimiz iki kentin tek hanesindeydik nüfus sayımlarında oysa kesmeseydi bıçak az önce elmayı kemirir dururduk içinde saklandığımız şehri bir bir uzun çıtadır gölgesinde oturduğumuz yaşlı, yorgun ışık geçirmez bir duvarın bu yakasıdır hayatımız.

                                                            Hayri K.Yetik’e… kara melekler uçuşunca ortalıkta tanrılar yan gelip yatarmış der bir med efsanesi  kaça patlar ey ölü sevici   melek bu sharaddha ’lar atlara gem vuran Zerdüşt senin de baban değil mi tanrı   söndüremiyor musunuz şu ölüm dansının ortasında yanan ateşi ördüğümüz tığ-bentler munzur'un boyunu aştı kırmamış mıydı Mozart kalemini lacremoso ’yu besteleyince   kardeşmiş bir inanışa göre   hegesias ’la   kral dehaq   fıratın öbür yanı  kardeş topraklar kardeş toprakları sular el ele tutuşursa bütün nehirler boğulmaz mı zulmün kr...